Na via de noordkant in het centrum van Brussel beland te zijn, gaat het nu via de zuidkant terug de stad uit.
Waar noordkant en centrum ons nog redelijk bekend voorkwamen is het zuiden van Brussel altijd een grote onbekende gebleven voor ons. De GR 12 bood de kans om een paar tipjes van die zuidelijke sluier op te lichten. En het moet gezegd, ook de zuidkant van Brussel bevat mooie en merkwaardige pareltjes, al moet je daarbij wel je beste Frans bovenhalen. Nederlands maakt duidelijk geen deel uit van de meer dan 50 talen die hier gesproken worden.
Heen en terug
Aan treinen tussen Antwerpen en Brussel-Zuid (Midi) is er geen gebrek.
Vanuit Dworp terugkeren ligt iets ingewikkelder. Bus 23 richting Drogenbos zet je in 20 minuten af bij het stationnetje van Ukkel Kalevoet. Daar neem je tram 51 die je in ongeveer een halfuur in het metrostation Brussel-Zuid afzet. Vandaar trein naar Antwerpen. Reistijd loopt op tot ongeveer 2 uren. De tram is er eentje van het hoofdstedelijk vervoersnet, je Lijn abonnement telt dus niet.
De wandeling
Meer dan de helft van deze wandeling loopt door druk stedelijk gebied. Gelukkig bevat dat stadsweefsel tal van parken en groengebieden zodat je niet uitsluitend tussen bebouwing en over verharde wegen hoeft te lopen. Aan reliëf heeft deze wandeling evenmin gebrek. Van begin tot einde gaat het voortdurend op en af met soms stevige kuitenbijters.
Het begint al meteen bij de Hallepoort waar het door gezellig drukke straten stijgt naar de kerk van Sint-Gillis, dan naar de vroegere Bareel, en dan nog verder tot bij het gemeentehuis van Sint-Gillis.
De Bareel van Sint-Gillis is nu een drukke rotonde met fontein, maar vroeger bevond zich hier een tolbareel waarbij op alle Brussel binnenkomende goederen tol moest betaald worden.
We stappen Vorst binnen via het prachtige Park van Vorst. De hellende grasvlakten met herfstgekleurde boompartijen leveren mooie beelden op.
Op de Jupiterlaan krijg je bij een oriëntatietafel een wijds panorama over de westkant van Brussel te zien. We bevinden ons hier op bijna 100 m. boven de zeespiegel. Meteen daarna lopen we het indrukwekkende Dudenpark in. Dit park maakt deel uit van een oud bosgebied dat vroeger doorliep tot het Zoniënwoud. Het behoort nu tot de Koninklijke Schenking, een schimmige stichting die naargelang het uitkomt de eigendommen van ons koningshuis omvat en ze laat onderhouden door de belastingbetaler.
We lopen nu Ukkel binnen en gaan naar het centrum langs statige lanen vol herenhuizen uit de jaren ‘30. Dit is duidelijk geen armemensenbuurt. Een klein stukje van het GR traject is hier zelfs niet bewegwijzerd. De GR organisatie kreeg eenvoudigweg geen toestemming om in deze buurt tekens aan te brengen. Via de Coghenwijk en het Collège St-Pierre komen we bij het Heldenplein.
Van hieruit lopen we plots een andere wereld binnen. Op de hoek van de Crabbegatweg ligt het dringend aan restauratie toe zijnde Hof ten Horen. Het is een bijna sprookjesachtig uitziende oude herberg die Charles de Coster nog aan bod liet komen in zijn Uilenspiegel Legende. De Crabbegatweg is een spectaculaire gekasseide (spekgladde) holleweg die langs het Wolvendaalpark loopt.
De volgende 2 km. zijn minder interessant vanwege de drukke bebouwing. Uiteindelijk komen we bij het NMBS stationnetje van Ukkel-Kalevoet.
De GR 12 loopt nu verder naar Drogenbos. Kort voor het centrum verlaten we het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en zijn we terug in Vlaanderen. We houden even halt in dit dorp waar we een taverne met de Vlaamse naam Tonnekesklinker binnenstappen. De naam is dan ook het enige Vlaams dat hier te bespeuren valt. Een man komt onze bestelling voor 2 witte van haacht en een portie gemengd opnemen, knikt, en laat ons dorstig achter. Even later komt la patronne hem verontschuldigen want hij heeft er niets van begrepen … En wij die dachten dat we terug in Vlaanderen waren. Gelukkig (of juist niet?) spreken wij wel Frans.
De tocht voert verder naar Beersel. We verwachten nu stilletjesaan de beroemde idyllische landschappen van deze bekende wandelstreek te zien te krijgen. De urbanisatiedrang heeft echter ook hier hard toegeslagen en het duurt tot bijna aan de spoorweg Halle – Brussel voor het mooie landschap zich echt laat zien. Bij de spoorweg komt de GR 512 zich even aansluiten op de GR 12.
De laatste 7 km. van deze wandeling laten zich slechts in superlatieven beschrijven. Tussen Beersel en Dworp ontvouwt zich een heerlijk groen en heuvelend landschap dat terecht uitgegroeid is tot één van de meestbezochte wandelgebieden in Vlaanderen. Eén of andere wandelclub is trouwens net met een plaatselijke wandeltocht bezig en volgt daarbij gedeeltelijk onze GR 12 route. We kunnen ze geen ongelijk geven. Met dank aan de bezorgde wandelaars die ons er op wijzen dat we verkeerd lopen als onze wegen zich splitsen.
Bij de Sportschuur in Dworp eindigt voor ons deze GR 12 etappe. Tijd om bij een lekkere Beersel Blond van ‘t vat nog wat na te mijmeren over onze doortocht van Brussel.